KONTAKT:

  • Home
  • Tulimowski & Sterlińska Ginekologia Położnictwo

Infekcje wywołane wirusem HPV

Infekcje wirusami HPV (wirus brodawczaka ludzkiego)-łagodne i złośliwe zmiany w okolicach narządów płciowych zewnętrznych i odbytu ( kłykciny kończyste-brodawki płciowe).

Krótka historia wirusa.
Wirus brodawczaka ludzkiego ( human papilloma virus-HPV typ genitalny 6 ,11 ) jest odpowiedzialny za powstawanie różnorodnych zmian patologicznych na błonach śluzowych i skórze zewnętrznych narządów płciowych i okolic odbytu. Infekcja wirusami HPV może występować okresowo aż u 50% aktywnych seksualnie osób, choć u większości z nich brak jest objawów klinicznych infekcji ( wirus w fazie latentnej-utajonej ). Należy pamietać że na masywne, rozległe infekcje wirusem HPV narażone są zwłaszcza osoby o znacznie obniżonej odporności np. chorzy na HIV.
Objawy kliniczne.
Na błonach śluzowych zewnętrznych narządów płciowych ( zarówno u kobiet jak i mężczyzn ) wirusy HPV (typy genitalne) mogą powodować zmiany o charakterze łagodnym kłykciny kończyste ( tzw. brodawki płciowe ), jak i zmiany przednowotworowe czy nowotworowe. W Polsce od kilku lat obserwuje się wzrost zapadalności na choroby związaneŃ z infekcjami genitalnymi typami wirusa HPV. Kłykciny stwierdza się u ponad 1% osób aktywnych seksualnie, a u 5 % wykrywa się infekcję subkliniczną-stwierdzaną dopiero po wykonaniu badań diagnostycznych. W przypadku zastosowania diagnostyki molekularnej polegających na oznaczeniu kwasu DNA wirusa HPV na błonach śluzowych narządów płciowych jego obecność potwierdzana jest aż u 15-20% osób bez klinicznych (zewnętrznych ) objawów zakażenia. Ryzyko zakażenia HPV wzrasta wraz z liczbą partnerów seksualnych,a jednym z głównych czynników wzrostu jest inicjacja seksualna w młodym wieku.
Genitalne typy wirusa HPV: typ 6 i 11 wykrywa się u ponad 90% chorych z kłykcinami kończystymi. Udowodnino, że współistniejące stany zapalne w obrębie błon śluzowych narządów płciowych, a także upławy wywołane infekcjami grzybiczymi, drożdżakowymi, bakteryjnymi znacznie ułatwiają infekcję i przyśpieszają proces namnażanie się wirusa brodawczaka ludzkiego.
Po infekcji wirusami HPV ( typ 6,11 ) pierwsze kliniczne objawy choroby wystepują średnio w okresie od 3 do 6 miesięcy. Na błonach śluzowych narządów płciowych zewnętrznych pojawiają się zwykle uszypułowane brodawkowate miękkie białawe lub różowe wykwity (szczególnie w miejscach narażonych na mechaniczne podrażnienia) średnicy od 1 do 10mm, występujące głównie w skupiskach, rzadko pojedynczo.
U kobiet kłykciny lokalizują się najczęściej na wargach sromowych ( mniejszych i większych ) a głównie w okolicach łechtaczki, krocza, odbytu. Mogą występować również na błonie śluzowej ścian pochwy, cewki moczowej, szyjce macicy.
U mężczyzn lokalizacja to: okolica żołędzi prącia, wędzidełka, wewnętrzna powierzchnia napletka, skóra moszny, pachwiny, krocze, okolica odbytu i cewki moczowej.

Klinicznie można wyróżnić 3 główne rodzaje kłykcin kończystych:
-ostrokończyste dotyczą głównie: błon śluzowych, okolic podnapletkowych, ujścia cewki moczowej, warg sromowych mniejszych, krocza, pochwy, szyjki macicy, okolic odbytu, pachwin.
-grudkowe dotyczą miejsc pokrytych rogowacjejącym naskórkiem: srom, krocze, okolica łonowa, okolica odbytu, zewnętrzna powierzchnia nlapletka, trzon prącia, moszna.
-plamiste to głównie powierzchnia błon śluzowych.
-płaskie główna lokalizacja to szyjka macicy. W 50% występowaniu u kobiet kłykcin zewnętrznych narządów płciowych współistnieje występowanie kłykcin szyjki macicy.
Konsekwencją nie leczenia kłykcin kończystych jest powstanie neoplazji śródnabłonkowej, która może dotyczyć narządów płciowych u kobiet: sromu VIN ( vulvar intraepithelial neoplasia ), pochwa VaIN ( vaginal intraepithelial neoplasia ), mężczyzn: PIN ( penile intraepithelial neoplasia ), odbytu AIN ( anal intraepithelial neoplasia ), patologie te nie poddane terapii mogą przeobrazić się w zmiany nowotworowe.
Metody leczenia kłykcin kończystych okolicy zewnętrznych narządów płciowych spowodowanych przez genitalne szczepy wirusów HPV należy połączyć z terapią współistniejących stanów zapalnych,w leczeniu powinno się uwzględnić partnera.
Według aktualnych europejskich wytycznych z 2012 dotyczących leczenia kłykcin kończystych leczenie dzieli się na:
Domowe-przepisane przez lekarza leki pacjent aplikuje sam:
-Podofilotoksyna ( 0.15% krem, 0.5% roztwór )
-Imiquimod ( 5% krem )
-Sinekatechina ( 10% maść ) obecnie najczęściej stosowana metoda leczenia ambulatoryjnego.
Ambulatoryjne-wymaga wizyty w gabinecie i użycia odpowiedniego sprzętu:
-Laseroterapia
-Krioterapia
-Kwas trójchlorooctowy
-Wycięcie/ łyżeczkowanie
-Elektrokoagulacja
Należy pamiętać że wybór metody leczenia jest całkowicie indywidualny i zależy od:
-lokalizacji zmian mofrologicznych
-wielkości zmian
-ilości brodawek.

Antykoncepcja po porodzie

Po 9 miesiącach radości i troski zbliża się upragniony czas porodu. Okres połogu to 6 tygodni radosnej a zarazem ciężkiej pracy.W tym czasie z reguły nie zadajemy sobie pytania, kiedy zaplanujemy następną ciążę bo uważamy, że karmienie piersią zabezpiecza nas prawie w 100% przed nieplanowanym macieżyństwem. Niestety nie jest to stwierdzenie prawdziwe, a brak w tym czasie miesiączki jest kolejnym argumentem do zastanowienia się nad metodą antykoncepcji( brak możliwości oceny dni płodnych ).Ale czy można stosować jakąkolwiek antykoncepcję w okresie karmienia piersią. Tak, obowiązuje tu nas reguła trójek: w przypadku wyłącznego karmienia piersią środki antykoncepcyjne należy stosowac od początku 3 miesiąca po porodzie, w przypadku częściowego karmienia piersią ( dziecka karmione jest również sztucznie )stosowanie środków antykoncepcyjnych należy rozpocząc już w 3 tygodniu po porodzie.

Metody antykoncepcji po porodzie:

 

  • Okresowa wstrzemięźliwość płciowa

Przeznaczona dla kobiet stosujących przed zajściem w ciążę metodę objawowo-termiczną, mogą one z dużym prawdopodobieństwem rozpoznać oznaki płodności jeszcze przed wystąpieniem pierwszej miesiączki. 

  • Metody barierowe

-brak wpływu na karmienie piersią

-możliwość stosowania zaraz po porodzie (prezerwatywy, środki plemnikobójcze) lub około 6 tygodnia po porodzie (kapturki naszyjkowe)

-skuteczność niższa niż metod hormonalnych

  • Tabletki antykoncpecyjne zawierające tylko progestagen (syntetyczny progesteron):

-można stosować w trakcie karmienia piersią.

-podawanie można rozpocząć w dowolnym czasie połogu, niezależnie od pojawienia się menstruacji po porodzie.

-dawkowanie 1 tabletka dziennie: bardzo ważne jest ścisłe przestrzeganie czasu podawania ( związek ze skutecznością działania ). W trakcie przyjmowania leku nie robie się przerw. Tabletki przyjmuje się nonstop. Wpływa na oś podwzgórze przysadka-jajnik

-czas podawania zależny od indywidualnych potrzeb pacjentki.

-po zakończeniu okresu karmienia piersią lek można dalej stosować jako metodę antykoncepcji.

-przeciwwskazania typowe dla antykoncepcji hormonalnej.

  • Wewnątrzmaciczny system zawierający progesteron

-można stosować w trakcie karmienia piersią

-możliwość założenie już w okresie 4 tygodni po porodzie (rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego).

-niewielkie stężenie progestagenu działającego jedynie miejscowo-nie wpływa na oś podwzgórze-przysadka-jajnik

-bardzo wysoka skuteczność antykoncepcyjna

-możliwość założenia systemu niezależnie od pojawienia się miesiączki

-czas stosowania metody od momentu założenia nonstop przez okres 60 miesięcy (można go usunąć w dowolnym czasie) po którym należy usunąć implant lub wymienić go na nowy

-brak działań niepożądanych związanych ze stosowaniem estrogenów

-bardzo dobra tolerancja u pacjentek, brak ujemnego wpływu na zdrowie

-łatwość stosowania

  • Zastrzyki z progestagenem w formie depot (przedłużone działanie)

-możliwość podania w trakcie karmienia piersią

-możliwość podania w dowolnym okresie połogu

-czas działania 3 miesiące (korzystne podawanie leku-lek podaje się co 3 miesiące)

-progestagem podawany w formie injekcji wpływa na oś podwzgórze-przysadka jajnik

-brak działań niepożądanych związanych ze stosowaniem estrogenów

-brak poważnego ujemnego wpływu na zdrowie

Epigenetyka – Warto przeczytać

Epigenetyka Cholina Witamina B12

Obecnie coraz częściej mówi się o konieczności włączania CHOLINY do diety kobiet ciężarnych. Dlaczego? Po pierwsze jest to składnik potrzebny do prawidłowego rozwoju płodu i funkcjonowania łożyska. W badaniach wykazano, że znaczne ilości CHOLINY są dostarczane do płodu właśnie poprzez łożysko, a w okresie laktacji wydzielane są do mleka karmiącej. Należy pamiętać, że w ciąży CHOLINA dostarczana jest głównie z dietą, a zapotrzebowanie na CHOLINĘ jest bardzo wysokie-znacznie przekraczając dotychczasowe zalecenia spożycia. Mimo, że ekspresja genu odpowiedzialnego za endogenną produkcję CHOLINY jest indukowana poprzez rosnące w ciąży stężenie estrogenów, i mimo, że stężenie CHOLINY w tkankach płodu jest 14x-krotnie wyższe niż stężenie we krwi matki, to tylko około 10% ciężarnych przyjmuje zalecaną dzienną dawkę CHOLINY.
CHOLINA ma również kolosalny wpływ na pracę wątroby u ciężarnej. Niedobór choliny w diecie może być przyczyną niealkoholowego stłuszczenia wątroby ( NAFLD-nonalcoholic fatty liver disease ), skutkować obumieraniem komórek wątrobowych –hepatocytów. Należy pamiętać, że mimo iż nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych, które występują u pewnej grupy ciężarnych mogą być skutkiem zaburzeń o charakterze stanu przedrzucawkowego lub ostrego ciążowego stłuszczenia wątroby, to jednak najbardziej prawdopodobnym jest NAFLD. Zarówno ciąża jak i NAFLD współuczestniczą z insulinoopornością. Dlatego u ciężarnych z zaburzeniami metabolicznymi z towarzyszącymi objawami niewydolności enzymatycznej wątroby zawsze należy podejrzewać wystąpienia NAFLD. Niedobór CHOLINY może również skutkować uszkodzeniem mięśni. CHOLINA jest prekursorem fosfatydylocholiny- głównego składnika błon komórkowych, lipoprotein, soli kwasów żółciowych, surfaktantu. Jest niezbędna do syntezy acetylocholiny-neurotransmitera, warunkując prawidłowy rozwój mózgu płodu, neurogenezę, prawidłowe tworzenie się synaps, a w przyszłości funkcji poznawczych u dziecka ( pamięć, zdolność nauki ). CHOLINA to prekursor betainy, substancji niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania kłębuszków nerkowych. Obecnie wiemy, że odpowiednia podaż CHOLINY w diecie ciężarnych jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania łożyska, poprawiając łożyskową angiogenezę, wpływając na zmniejszenie ryzyka stanu przedrzucawkowego. Udowodniono, że niski poziom CHOLINY w surowicy krwi ciężarnej współistnieje ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia wad cewy nerwowej u płodu-niezależnie od prawidłowego poziomu folianów w surowicy krwi. Wykazano również związek pomiędzy niedoborem CHOLINY w diecie ciężarnej a zwiększonym ryzykiem rozwoju raka piersi ( powiązanym z klinicznym stopniem zaawansowania choroby ) u potomstwa. Niska suplementacja CHOLINY w ciąży koreluje ze wzrostem ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2 u potomstwa.

Suplementacja CHOLINY u ciężarnej:
Rekomendowane dzienne spożycie CHOLINY wynosi 450mg dla ciężarnych i 550 mg dla matek karmiących.Źródłem CHOLINY dla płodu jest dieta matki. Mimo, że cholina znajduje się w produktach pochodzenia roślinnego to największe ilości dostarczane są z dietą pochodzenia zwierzęcego. Jajka to najbardziej skoncentrowane źródło choliny. Aby dieta zawierała CHOLINĘ powinna składać się z jajek, mleka, wieprzowiny, drobiu, wołowiny, wątroby. Uważa się że w okresie ciąży dzienne spożycie choliny nie powinno przekraczać 3.5g/dobę-górna granica normy w USA.
WITAMINA B 12

Nowymi ustaleniami medycznymi jest podawanie syntetycznej formy witaminy B12 do suplementów diety zawierających kwas foliowy. Udowodniono, że niedobory witaminy B12 mogą prowadzić do zwiększenia ryzyka występowania wad cewy nerwowej u płodu ( NTD-neural tube defekt ). Obliczono, że częstość występowania NTD w przypadku niedoboru witaminy B12 może wzrastać nawet 5x-krotnie-dlaczego? bo w przypadku niedoboru witaminy B12 dochodzi do czynnościowego niedoboru folianów. Witamina B12 jest niezbędna do syntezy DNA i RNA, mieliny, acetylocholiny, erytropoezy / produkcji i dojrzewania erytrocytów. Typowymi objawami niedoboru witaminy B12 jest anemia makrocytarna, oraz zaburzenia dotyczące układu nerwowego: osłabienia motoryczne, parestezje, ataksja, zmiany nastroju osłabienie funkcji poznawczych. Płód wykorzystuje witaminę B12 do szeregu rekacji biochemicznych ale nie jest jej w stanie sam syntezować. W okresie ciąży obserwuje się spadek stężenia wit B12 w surowicy krwi. Jest to spowodowane hemodylucją, zmiami hormonalnymi, oraz zmianą stężeń białek wiążących, a także zwiększonym transportem do płodu. Niedobór witaminy B12 może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia stany przedrzucawkowego, porodu przedwczesnego, wewnątrzmacicznego ograniczenia wzrastania płodu, przedwczesnego oddzielenia łożyska, anemii megaloblastycznej i wad cewy nerwowej. W trakcie laktacji niedobór witaminy B12 u karmiącej może powodować zaburzenia związane z prawidłowym rozwojem psychomotorycznym i poznawczym u dziecka. Należy pamiętać że suplementacja kwasu foliowego powinna być połączona z prawidłową podażą witaminy B12, B6.

Kontynuując przeglądanie tej strony, domyślnie akceptujesz użycie ciasteczek tzw. cookies. więcej...

Ustawienia cookie na tej stronie są ustawione domyślnie na "zezwalaj na pliki cookie", aby dać Ci najlepszy sposób przeglądania z możliwych. Jeśli w dalszym ciągu korzystasz z tej strony, bez zmiany ustawienia plików cookie lub klikając na przycisk "Akceptuję", wyrażasz na to zgodę.

Zamknij